Een zeventigjarige vrouw werd op 24 november uit haar sociale woning in Reims (Marne) gezet, na jaren van financiële moeilijkheden en achterstallige betalingen. Ondanks haar inspanningen om de achterstallige huur te betalen, staat de met schulden overladen huurster nu op straat. Haar zoon betreurt het gebrek aan alternatieve huisvesting.
Werkloosheid en schulden
Tegenover France 3 getuigt ze: “Ik heb 1000 euro per maand. Daarvan gaat 400 euro naar de huur, en dan komen daar nog de elektriciteitsrekening, die enorm is gestegen, de verwarming en de telefoon bij. Ik heb geen auto. Om rond te komen als je alleen bent, heb je 1200 tot 1400 euro per maand nodig. “ Ondanks haar goede wil geeft ze toe dat ze moeite heeft om haar schulden af te lossen, met name vanwege een leven dat gekenmerkt wordt door onzekerheid – werkloosheid, tijdelijke contracten, sociale uitkeringen: ”Als alles duurder wordt, word je gewurgd. Er zijn veel mensen zoals ik, in dezelfde situatie.”
De gepensioneerde zegt dat ze “volledig kapot” is door deze procedure en herinnert aan de uitputting die jaren van schuldenlast met zich meebrengt: “Je moet heel sterk zijn. Je moet gezond zijn. “ Ook haar zoon komt in opstand: ”Mijn moeder is 77 jaar, ze is een kwetsbaar persoon. Hoe kan men haar uitzetten zonder haar zelfs maar een andere woonmogelijkheid aan te bieden? Ze heeft nierkanker gehad.“
”De beloften om terug te betalen zijn nooit nagekomen”
De gerechtelijke procedure voor de beëindiging van de huurovereenkomst was enkele maanden eerder gestart en het recht op beroep was verstreken. Aan de kant van de sociale verhuurder herinnert Vincent Verstraete, voorzitter van de raad van bestuur van Reims Habitat, eraan dat de zaak teruggaat tot 1994: “We hebben deze dame en haar zoon ontmoet om een plan op te stellen om de schuld af te lossen, maar de beloften om terug te betalen zijn nooit nagekomen. “ Ondanks verschillende bemiddelingspogingen en een ”laatste kans”-bijeenkomst werd de uitzetting noodzakelijk geacht om de andere huurders recht te doen.
Sinds de uitzetting heeft de zeventigjarige vrouw onderdak gevonden in een opvangcentrum en vervolgens in een goedkoop hotel, voordat ze bij haar dochter introk. Ze heeft nog steeds geen duurzame woonoplossing. “Het is duur om arm te zijn. Als je geen huis meer hebt, word je uit de samenleving gewist. Je bent niets meer”, klaagt ze.
