Nadat hij tevergeefs had geprobeerd zijn schat te openen, bracht David Hole het voorwerp naar een museum, waar experts concludeerden dat het uit de ruimte kwam.
De schatzoeker David Hole, gewapend met zijn metaaldetector, begaf zich naar het Maryborough Regional Park (Australië) met als doel iets van grote waarde te vinden. Wat hij echter op die dag in 2015 aantrof, was iets veel spectaculairders: een zeer zware roodachtige steen die op gele klei lag.
Hole nam zijn nieuwe schat mee naar huis, vol verwachting omdat hij dacht dat hij goud zou vinden. Maryborough, de plaats waar hij woonde en waar hij die rots vond, was in de 19e eeuw een zeer belangrijke regio geweest tijdens de goudkoorts in Australië.
De schatzoeker gebruikte verschillende technieken om de rots te openen, maar zonder succes: een rotszaag, een haakse slijper, een boor en zelfs zuur, waarmee hij het materiaal besproeide in de hoop toegang te krijgen tot de binnenkant. Toen hij zag dat hij de rots op geen enkele manier kon openen, bracht Hole zijn nieuwe schat naar het Melbourne Museum (onderdeel van de organisatie Museums Victoria) om door experts te laten identificeren.
Daar vermoedden de geologen Bill Birch en Dermot Henry vrijwel onmiddellijk dat de inwoner van Maryborough een meteoriet in handen had. Hun onderzoek wees uit dat dit inderdaad het geval was.
Een meteoriet van 4,6 miljard jaar oud
“Meteorieten bieden de meest economische vorm van ruimteverkenning”, aldus Dermot Henry, directeur Wetenschappen van het Victoria Museum, in 2019, toen bekend werd wat deze ontdekking inhield. “Ze voeren ons mee naar het verleden en geven ons aanwijzingen over de leeftijd, de vorming en de chemische samenstelling van ons zonnestelsel (inclusief de aarde).”
In het binnenste ervan kan sterrenstof, elementen uit het periodiek systeem of organische moleculen zoals aminozuren worden aangetroffen, waardoor de ontdekking en analyse ervan veel aanwijzingen geeft over de ruimte.
Australische onderzoekers benadrukten in een wetenschappelijk artikel dat zij publiceerden in de Proceedings of the Royal Society of Victoria dat deze rots van 17 kilo, die zij de Maryborough-meteoriet noemden naar de regio waar hij werd gevonden, 4,6 miljard jaar geleden zou kunnen zijn ontstaan. Deskundigen van Museums Victoria merkten op dat “het niet met zekerheid bekend is wanneer hij op aarde is gevallen”, hoewel “koolstof-14-tests suggereren dat dit tussen 100 en 1000 jaar geleden was”. Gezien de vele waarnemingen in dit gebied tussen 1889 en 1951, “is het mogelijk dat de Mayborough-meteoriet relatief recent door onze atmosfeer is gekomen”.
De moeilijke juridische strijd van een klein dorpje in de bergen van Madrid om 1,2 miljoen euro aan belastingen te innen van Defensie en de NASA.
Om te zien wat erin zat, gebruikten de onderzoekers een diamantzaag om een klein stukje af te snijden. Uit de analyses bleek dat het om een gewone H5-chondriet ging: “Dat betekent dat deze meteoriet kleine gekristalliseerde druppeltjes (chondrules) bevat, die zijn ontstaan door de plotselinge verhitting van stofwolken in het vroege zonnestelsel. Waarschijnlijk is hij ontstaan in de asteroïdengordel tussen Mars en Jupiter.”
De vondst werd door de wetenschappelijke gemeenschap in de regio enthousiast onthaald, want hoewel het museum vaak stenen ontvangt waarvan vermoed wordt dat het meteorieten zijn, wordt slechts een zeer klein percentage daarvan ook daadwerkelijk als zodanig bevestigd. “Als we kijken naar alle gebeurtenissen die dit stuk rots sinds zijn ontstaan 4,6 miljard jaar geleden heeft meegemaakt, is het echt verbazingwekkend dat we het vandaag de dag kunnen vasthouden en bestuderen”, aldus Bill Birch, emeritus conservator geowetenschappen van het Victoria Museum en hoofdauteur van de studie, die enthousiast is over de ontdekking.
