In de afgelopen decennia heeft China grootschalige inspanningen geleverd op het gebied van herbebossing, wat een aanzienlijke invloed heeft gehad op de waterverdeling in het land. Nieuw onderzoek toont aan hoe deze initiatieven de waterkringloop in lokale regio’s hebben veranderd, met name in gebieden die voorheen door droogte werden getroffen.
Sinds 1978 voert China het project van de Grote Groene Muur uit, dat tot doel heeft de uitbreiding van woestijnen te vertragen. Daardoor is het bosareaal in het Rijk van het Midden tot op heden gestegen van ongeveer 10 procent tot meer dan 25 procent, wat overeenkomt met de oppervlakte van Algerije. De Chinese regering heeft besloten om door te gaan met bebossing om deze resultaten te behouden.
De hoeveelheid zoet water neemt af naarmate de droogte voortschrijdt
Nieuw onderzoek, gepubliceerd in het tijdschrift “Earth’s Future”, toont aan dat deze maatregelen zinvol zijn en dat alles wat is gedaan om de bodemdegradatie en klimaatverandering te vertragen, door het planten van bomen en het herstellen van graslanden, heeft geleid tot enorme, onvoorziene veranderingen in de waterhuishouding van het land.
Tussen 2001 en 2020 hebben voortschrijdende negatieve veranderingen in de vegetatiebedekking de hoeveelheid water verminderd die beschikbaar is voor mensen en ecosystemen in het oostelijke, droge moessongebied en het noordwesten, die samen 74 procent van het oppervlak van China uitmaken. Zoals wetenschappers hebben opgemerkt, is in dezelfde periode de beschikbaarheid van water toegenomen in het Tibetaanse hoogland in China.
“We hebben ontdekt dat veranderingen in de bodembedekking leiden tot een herverdeling van water”, aldus medeauteur van het onderzoek Arie Staal, universitair docent ecosysteemresiliëntie aan de Universiteit Utrecht in Nederland, in een gesprek met Live Science. “In de afgelopen decennia heeft China een grootschalige vergroening van het land doorgevoerd. Het heeft actief bloeiende ecosystemen hersteld, met name in het Loessplateau. Dit heeft ook de waterkringloop opnieuw op gang gebracht”, voegde hij eraan toe.
Onderzoek toont aan dat de Chinese inspanningen op het gebied van herbebossing de watercyclus van het land hebben veranderd, waardoor de transpiratie (het afgeven van water door planten aan de atmosfeer) en de neerslag zijn toegenomen. Arie Staal, professor aan de Universiteit Utrecht, benadrukt dat veranderingen in de vegetatiebedekking een aanzienlijke invloed hebben gehad op de toename van de beschikbaarheid van water, met name in het Tibetaanse plateau.
De Grote Groene Muur van China is al bijna 50 jaar in aanbouw
Het beste voorbeeld en tegelijkertijd het grootste project van China op het gebied van boomaanplant is de Grote Groene Muur, die nog steeds in aanbouw is in de droge en halfwoestijnachtige gebieden in het noorden van het land. De uitvoering van dit project is bijna 50 jaar geleden begonnen en heeft tot doel de uitbreiding van woestijngebieden te vertragen.
Sinds 1978 heeft de Grote Groene Muur van China bijgedragen aan een toename van het bosareaal van ongeveer 10 procent van het oppervlak van China in 1949 tot meer dan 25 procent nu – een gebied dat overeenkomt met de oppervlakte van Algerije. Volgens Live Science hebben vertegenwoordigers van de Chinese regering vorig jaar aangekondigd dat het land klaar is met het omringen van de grootste woestijn met vegetatie, maar dat het zal doorgaan met het planten van bomen om woestijnvorming tegen te gaan.
Het is van cruciaal belang om de veranderingen in stand te houden
Zoals onderzoekers hebben vastgesteld, heeft de vergroening de waterkringloop in China radicaal veranderd, waardoor zowel de verdamping als de neerslag zijn toegenomen. Om deze effecten te onderzoeken, hebben de wetenschappers gebruikgemaakt van gegevens over verdamping, neerslag en veranderingen in landgebruik uit verschillende bronnen, evenals een model voor het volgen van de luchtvochtigheid. De resultaten zijn duidelijk: de verdamping is meer toegenomen dan de neerslag, wat betekent dat een deel van het water verloren is gegaan aan de atmosfeer.
Hoewel het project aanzienlijke voordelen heeft opgeleverd, brengt het ook uitdagingen met zich mee. Onderzoek wijst uit dat sommige gebieden, zoals het oosten van China, te maken hebben gehad met een afname van de beschikbaarheid van water. Het is van cruciaal belang om met deze veranderingen rekening te houden in de plannen voor waterbeheer, om problemen in verband met een ongelijke verdeling te voorkomen. De verdampings- en neerslagprocessen moeten worden gemonitord om te begrijpen hoe bebossing verschillende gebieden beïnvloedt.
De conclusies uit China kunnen nuttig zijn voor andere landen die soortgelijke projecten uitvoeren. Bij het beheer van watervoorraden moet rekening worden gehouden met lokale veranderingen om de effectiviteit van bebossing te kunnen beoordelen. Afhankelijk van de locatie kunnen veranderingen in de bodembedekking verschillende effecten hebben op de beschikbaarheid van water en het algemene klimaat.
