Midden in het bos staat een bouwwerk waarvan het uiterlijk de meeste bezoekers verrast. De stenen piramide doet denken aan een bouwwerk uit Egypte, maar heeft een heel andere geschiedenis. Het monument werd in de 19e eeuw gebouwd en wekt tot op de dag van vandaag de nieuwsgierigheid van reizigers.
De kleine piramide, verscholen tussen de bomen, trekt al jaren mensen aan die graag de minder voor de hand liggende hoekjes van Duitsland ontdekken. De vorm kan misleidend zijn, omdat hij verwijst naar vreemde culturen, maar hij vertelt over de lokale geschiedenis en de mensen die hun stempel op deze regio hebben gedrukt. Er is een cultuurpark aangelegd, dat een beter inzicht geeft in waarom juist deze plek werd gekozen als familiegraf. Een wandeling door dit deel van Derneburg is een reis door de tijd en een kans om een van de meest bijzondere mausolea van het land te zien.
De piramide lijkt zo uit de woestijn te komen. Ze verbergt de geschiedenis van een familie uit Nedersaksen.
Wandelaars die door het bos in de buurt van Derneburg, in de gemeente Holle in het district Hildesheim in Duitsland, trekken, blijven vaak vol ongeloof staan wanneer tussen de bomen een massieve piramide verschijnt. Er is hier geen zand, geen hete zon en geen oude cultus, maar wel 19e-eeuwse architectuur geïnspireerd door reizen en fascinatie voor de oudheid. Het bouwwerk was vanaf het begin bedoeld als graf voor de familie Munster en heeft die functie tot op de dag van vandaag behouden. De sobere vorm steekt af tegen de omgeving, wat het bijzondere karakter van deze plek nog eens extra benadrukt.
Volgens de website van de stad Holle werd de piramide in 1839 gebouwd naar een ontwerp van Georg Ludwig Friedrich Laves. De architect stond bekend om zijn voorliefde voor klassieke vormen, die hij combineerde met elementen geïnspireerd op bouwwerken uit het oude Egypte. Bij de ingang is een inscriptie aangebracht die het symbolische karakter van het bouwwerk benadrukt en verwijst naar het idee van overgang en herinnering. Het interieur is klein, maar herbergt sarcofagen van leden van een aristocratische familie.
Het is niet de schaal van Egyptische monumenten. De architectuur maakt echter een enorme indruk
De piramide is minder dan 11 meter hoog, wat in vergelijking met de monumentale graven van de farao’s niet veel lijkt. De constructie is echter solide en doordacht, gemaakt van honderden zandstenen blokken die in karakteristieke treden zijn gerangschikt. In het midden bevinden zich 9 sarcofagen, waarin onder andere graaf Ernst zu Munster, een Duitse politicus en diplomaat, en zijn naasten rusten. Het interieur wordt bedekt door een massief gewelf, dat ooit in een diepe marineblauwe kleur was geschilderd. Rondom de piramide is in de loop der tijd een kleine familiebegraafplaats ontstaan. De graven die daar zijn bijgekomen, getuigen van de continuïteit van de geschiedenis, en de stijl van de grafstenen verraadt de invloeden van verschillende tijdperken. Sommige zijn met veel aandacht voor detail gemaakt, waardoor de hele omgeving een extra artistieke dimensie krijgt.
Interessant is dat de piramide niet op zichzelf staat, maar deel uitmaakt van een uitgebreid complex van gebouwen. In de buurt zijn een classicistische tempel uit 1827, voormalige oranjerieën en bruggen in een vergelijkbare stijl te zien. Het hele gebied vormt samen de zogenaamde Laves-Kulturpfad, een historische route die de werken van architect Georg Ludwig Friedrich Laves presenteert. Een van de belangrijkste punten op de route is het nabijgelegen kasteel Derneburg. Het gebouw kwam in handen van de familie Munster als beloning voor hun verdiensten tijdens het Congres van Wenen.
De piramide heeft meer dan 180 jaar standgehouden, maar heeft nog steeds onderhoud nodig. De staat van het bouwwerk baart steeds meer zorgen.
Ondanks hun unieke karakter zijn de piramide en de omliggende begraafplaats niet immuun voor het verstrijken van de tijd, zoals blijkt uit de conservatiematerialen van het Niedersachsisches Landesamt fur Denkmalpflege. Sommige elementen zijn beschadigd en de muren zijn begroeid met planten, wat de stabiliteit van de constructie kan aantasten. De laatste grote restauratiewerkzaamheden zijn in de jaren 80 uitgevoerd, waardoor het mausoleum vandaag de dag uitgebreide zorg nodig heeft. Lokale instellingen proberen een renovatieplan op te stellen, maar er is geen vaste instantie die het bouwwerk op lange termijn kan overzien. Ondanks de moeilijkheden blijft de piramide belangstelling wekken en benadrukken de inwoners van de regio het culturele belang ervan. Voor veel mensen is het een symbool van de geschiedenis van Nedersaksen, dat beschermd moet worden om nog vele generaties te kunnen overleven.
