Een onderzoek uitgevoerd door de Nederlandse universiteit van Leiden heeft een antwoord gegeven op een prehistorisch raadsel: bouwwerken die uitsluitend gemaakt zijn van mammoetbotten. Woonplaats? Cultusplaats? Iets anders? Het lijkt erop dat het antwoord genuanceerder is…
Ongeveer 18.000 jaar geleden bouwden mensen in het huidige Oekraïne bouwwerken die bijna uitsluitend uit mammoetbotten bestonden. Lange tijd bleven er vragen bestaan over deze bouwwerken: wat waren ze precies? Een woonplaats? Een plaats van verering? Een opslagplaats?
In een studie gepubliceerd in Open Research Europe en waarvan het persbericht dateert van 27 november 2025, hebben onderzoekers nieuwe antwoorden gegeven. De hoofdwetenschapper is verbonden aan de Universiteit Leiden in Nederland.
Het doel: een ijskoude winter overleven
Om deze prangende vraag te beantwoorden, hebben archeologen de resten van kleine dieren op een archeologische vindplaats geanalyseerd en met behulp van koolstofdatering gedateerd.
Uit de resultaten blijkt dat “de grootste structuur van Mezhyrich dateert van 18.248 tot 17.764 jaar geleden, tijdens de strengste fase van de laatste ijstijd”, aldus het persbericht. Bovendien is de structuur niet lang bewoond geweest en is er slechts sprake geweest van “één of enkele bezoeken gedurende meerdere eeuwen”.
Deze laatste conclusie doet wetenschappers vermoeden dat deze volledig uit botten opgebouwde schuilplaats slechts tijdelijk was en bedoeld was om de kou van een ijskoude winter te overleven, en niet als permanente verblijfplaats diende.
Uiteindelijk doet dit een beetje denken aan Leonardo DiCaprio, die zich in de film The Revenant in een kadaver verstopt om zich tegen de kou te beschermen… maar dan op veel grotere schaal.
Meer dan vindingrijkheid, veerkracht
De onderzoekers benadrukken in hun studie dat de bouw van deze structuur uitsluitend met mammoetbotten bijzonder ingenieus is. Maar meer nog, de ontdekking van deze schuilplaats getuigt niet alleen van de vindingrijkheid van onze voorouders, maar toont ook hun grote veerkracht en aanpassingsvermogen in een vijandige en extreme omgeving. Het laat ons zien hoe ze hebben overleefd met de materialen die op dat moment beschikbaar waren, waarbij ze zich aanpasten aan de omstandigheden buiten.
“Deze samenlevingen waren verre van statisch, maar dynamisch, ingenieus en nauw verbonden met hun omgeving, een les die nog steeds actueel is”, concludeert het persbericht van de studie.
