“Wat er gebeurt, is frustrerend voor zowel mannen als vrouwen”, zegt Hugo Hernández, auteur van “Método Authenticity” over de beroemde app om mensen te leren kennen.
Flirten kun je leren, verzekert Hugo Hernández, die net een boek heeft gepubliceerd, Método Authenticity, waarin hij vertelt hoe je dat succesvol kunt doen. De ervaring die hij in de loop van vele jaren van professionele praktijk heeft opgedaan, heeft hem ertoe gebracht een methode te perfectioneren, gebaseerd op empirisch bewijs uit tal van wetenschappelijke onderzoeken, die je zal helpen de kunst van het verleiden onder de knie te krijgen. Hij wijst op drie mogelijke oorzaken wanneer iemand moeite heeft om een ander te veroveren.
—Waaruit bestaat de methode?
—De methode vindt zijn oorsprong in mijn masterproef, die ging over interpersoonlijke aantrekkingskracht tussen mensen. Ik zag dat er heel veel informatie van goeroes te vinden was, op internet, op sociale media… Het is net als met eieren, die puur gif en een macrovoedingsmiddel zijn, en ik wilde weten wat de wetenschap daarover te zeggen had. Ik ontdekte dat er inderdaad onderzoek naar was gedaan en dat er drie mogelijke oorzaken waren, om het op een meer informele manier te zeggen, waarom iemand moeite kan hebben met flirten.
—En wat zijn die drie oorzaken?
—De eerste zijn verkeerde overtuigingen, bijvoorbeeld over hoe verleiding werkt. Als ik bijvoorbeeld denk dat ik een dikke portemonnee moet hebben om een aantrekkelijke man te zijn, of dat ik iemand die ik aantrekkelijk vind kan veroveren door heel opdringerig, heel vasthoudend, heel romantisch en heel klef te zijn… Dat zal mijn relaties inderdaad verstoren. Of over mezelf, dat wil zeggen dat ik een laag zelfbeeld heb, niet goed met mezelf in het reine ben, mijn goede eigenschappen niet waardeer en alleen oog heb voor mijn tekortkomingen.
—De tweede?
—Een tekort aan vaardigheden, moeite hebben met sociale interactie. Sociale vaardigheden zijn als een gereedschapskist: hoe meer je er hebt, hoe meer sociale situaties je kunt oplossen. Bijvoorbeeld de vaardigheid om gesprekken aan te knopen met mensen die je aantrekkelijk vindt, afhankelijk van de context, want de sportschool is niet hetzelfde als de discotheek, een winkel of een datingapp. Ook gesprekken voeren zonder met je mond vol tanden te staan, maar vloeiend, interessant, leuk, met gevoel voor humor en ook met een beetje seksuele spanning. Of flirten, weten hoe je met afwijzingen om moet gaan…
—En tot slot?
—Sociale angst. Verleiding maakt ons, volgens de wetenschappelijke literatuur en onze eigen ervaringen, nerveus en verhoogt ons angstniveau. Dit heeft te maken met falen bij het flirten, met afwijzing, wat verband houdt met zelfvertrouwen. Als je een tenniswedstrijd verliest, vind je dat niet leuk, maar het zegt niets over jezelf. Maar als iemand die je leuk vindt je afwijst, raakt je zelfvertrouwen meer aangetast, en we moeten leren omgaan met deze angst.
—Ik maak uit je woorden op dat flirten iets is wat je kunt leren.
—Precies, de overtuiging dat het iets aangeboren is of alleen afhangt van het uiterlijk, is niet waar. Het uiterlijk is belangrijk, dat ontkennen we niet.
—Waar gaan mensen de fout in bij het flirten?
—In principe gaan ze een relatie aan vanuit een behoefte en gaan ze zich niet vermaken. Als je met een vooraf vastgesteld doel gaat, kom je in een situatie van noodzaak terecht. Wanneer alle interactie gericht is op het bereiken van dat doel met de andere persoon, bijvoorbeeld dat hij of zij je leuk vindt, dat je een kus krijgt, dat hij of zij je partner wordt, omdat je het gevoel hebt dat geluk in een relatie te vinden is, omdat de maatschappij je voortdurend bombardeert met het idee dat het leven bedoeld is om in een relatie te worden geleefd… Je gaat met je doelen, met je secundaire doelen, in plaats van de ander te leren kennen, te zien wat er spontaan uit kan voortkomen, ga je met de angst dat je dat niet bereikt…
—Wat is de sleutel tot succes?
—Ga eropuit om plezier te maken, en concentreer je niet zozeer op de vraag of de ander jou leuk vindt, maar kijk of jij de ander leuk vindt.
—Zijn de versierstrategieën veranderd met zoveel apps en netwerken?
—Natuurlijk zijn er veel verschillen, het belangrijkste is dat ze tegenwoordig een steunfunctie vervullen, zoals vroeger alcohol dat kon doen. Ik ben bang om te versieren, maar als ik een paar drankjes op heb, voel ik geen angst meer om afgewezen te worden. Die functie wordt nu vervuld door schermen, die soms als ethanol werken. Je bent niet zo bang omdat je niet oog in oog staat, je bent moediger, spontaner, omdat de angst minder groot is.
—Is Tinder een goede plek om te flirten? Zijn het gezonde relaties? Want je kunt je voordoen als iemand die je niet bent…
—Ik ken getrouwde stellen met kinderen die daar vandaan komen, en ik durf niet te zeggen dat ik het niet aanbeveel. Wat wel duidelijk is, is dat Tinder in verval is. Wat er gebeurt, is erg frustrerend voor zowel mannen als vrouwen. Voor hen, omdat er ongeveer twee keer zoveel mannen als vrouwen deze apps gebruiken, waardoor ze in een licht nadeel verkeren en het moeilijker is om matches te krijgen. En dan is er nog een ander fenomeen dat is onderzocht en dat zich op Tinder voordoet. We zeggen allemaal dat mannen oppervlakkiger zijn en meer belang hechten aan het uiterlijk, en dat is ook zo als er meer informatie is om de aantrekkelijkheid van een persoon te bepalen, dat wil zeggen als je de persoonlijkheid, de non-verbale communicatie… maar als de enige informatie die je over een persoon hebt het uiterlijk is, lijken vrouwen oppervlakkiger.
—En hoe vertaalt zich dat naar Tinder?
—Het is frustrerend omdat, ondanks dat ze twee keer zoveel keuzemogelijkheden hebben, als het enige criterium dat ze hanteren het uiterlijk is, ze zich alleen aangetrokken voelen tot de 10-15% die het aantrekkelijkst is, en dat is meestal een profiel van een jongen die veel keuzemogelijkheden heeft en die erg moeilijk te koppelen is. Vrouwen staan onder grote druk om een partner te vinden, promiscuïteit wordt helaas nog steeds afgestraft, dus als het doel is om iemand te vinden om een relatie mee aan te gaan, is dat erg moeilijk.
—Zijn er verschillen in hoe mannen en vrouwen flirten?
—Gelukkig is dit aan het veranderen en nemen steeds meer vrouwen het initiatief, maar we zien nog steeds een veel actievere rol voor de man, die in zekere zin nog steeds de impliciete verantwoordelijkheid heeft om de eerste stap te zetten. Vrouwen geven hooguit uitnodigende signalen: blikken, glimlachen, reageren op verhalen op sociale media, maar dat zijn geen directe toenaderingen.
—Hoe breek je het ijs met de persoon die je leuk vindt?
—Er zijn veel manieren, afhankelijk van de context, maar als ik een regel zou moeten geven die op de meeste situaties van toepassing is, zou dat zijn om te kijken wat er in jezelf omgaat en te kijken hoe je dat naar buiten kunt brengen. Als ik iemand zie die ik aantrekkelijk vind, en ik begin te denken: ‘Wat zeg ik tegen hem/haar? Ik weet niet wat ik kan zeggen…’. Die interne dialoog kan op zich al een manier zijn om het gesprek te beginnen. ‘Sorry, ik ben al vijf minuten aan het nadenken of ik iets tegen je zal zeggen, en als ik iets tegen je zeg, wat zal ik dan zeggen… Dus ik dacht: ik sta op en vraag je gewoon je naam. Ik heet Hugo, hoe heet jij?’.
—Moeten jullie op elkaar lijken om als koppel te kunnen functioneren?
—Wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat de mate van aantrekkingskracht en de prognose voor een koppel positief correleren met de mate van gelijkenis die je met die persoon hebt. De enige wetenschappelijk bekende uitzondering is het histocompatibiliteitssysteem, een onderdeel van het immuunsysteem dat omgekeerd werkt.
—Leg eens uit.
—Bij de meeste variabelen (persoonlijkheid, waarden, ideologie, levensplannen, hobby’s...) geldt: hoe meer je op de ander lijkt, hoe beter de prognose als koppel. Maar bij die specifieke variabele voelen we ons juist aangetrokken tot het tegenovergestelde. En hoe weten we wat het histocompatibiliteitssysteem van de ander is? Door de geur en het speeksel. Het kan gebeuren dat je een jongen of meisje heel leuk vindt, totdat je hem of haar kust, omdat er iets niet klopt… Dat kan te maken hebben met het histocompatibiliteitssysteem: als jullie dat hetzelfde hebben, zul je hem of haar niet leuk vinden. Het is ook een manier om de mate van verwantschap met een persoon te detecteren. Dat betekent niet noodzakelijkerwijs dat je familie bent van de persoon met wie je kust, maar wel dat het histocompatibiliteitssysteem te veel op elkaar lijkt en dat je geen nakomelingen wilt hebben met die persoon, maar met iemand die een ander systeem heeft, zodat je een completer immuunsysteem hebt, met jouw afweer en die van hem of haar.
—Wat is de beste plek om te flirten?
—Op dit moment zijn dat hobby’s, activiteiten die je graag doet en die je in contact brengen met andere mensen. Dansen is een van de activiteiten die zich het meest lenen om mensen te leren kennen, omdat er meestal fysiek contact is, wat de dingen altijd een beetje gemakkelijker maakt, en bovendien zijn er evenementen waar verschillende scholen samenkomen, waardoor je veel mensen kunt leren kennen, wat de dingen een stuk gemakkelijker maakt.
—Wordt het moeilijker om te flirten als je 35 bent?
—Als je 18 bent, is alles goed, als iemand een beetje aandacht trekt, vinden we dat prima, maar daarna krijg je een ideologie, waarden, levensplannen, een manier van zijn die al behoorlijk filtert, en dat vermindert het aantal mensen. En ook het aantal beschikbare partners neemt af naarmate we ouder worden.
—Werkt het om elkaar wat tijd te geven?
—Ik ben er niet zo voor, ik probeer altijd mijn argumenten te baseren op studies, en in dit geval heb ik er geen, maar ik denk van niet. Als je om een pauze vraagt, breek je in zekere zin iets. Het is alsof ze op je werk tegen je zeggen: ‘Ga een maandje weg, laten we kijken of we iemand vinden die beter bij ons past, neem een maand vrij, en dan zien we wel… Ga niet op zoek naar een andere baan en werk je cv niet bij, of zo… Blijf gewoon daar, we betalen je natuurlijk niet, wacht maar, volgende maand horen je wel iets’.
