Volgens een van de meest aanvaarde theorieën heeft het een meer praktische dan decoratieve functie
Een muts is een onmisbaar accessoire bij lage temperaturen. Of het nu voor dagelijks gebruik is of om te skiën, ze hebben allemaal dezelfde functie, namelijk isoleren tegen kou, wind en in sommige gevallen regen. Het is namelijk bewezen dat de meeste lichaamswarmte via het hoofd verloren gaat. Hoewel er tal van modellen bestaan, is er één die in de volksmond opvalt: de klassieke wollen muts met pompon.
Hoewel het een simpele versiering lijkt, heeft de pompon op mutsen een merkwaardige oorsprong die maar weinig mensen kennen. En nee, het is niet alleen een kwestie van esthetiek. Veel voorwerpen of kledingstukken die we dagelijks dragen, hebben namelijk geheime functies of functies die door de meesten worden genegeerd. Dat is bijvoorbeeld het geval bij het kleinste zakje van een spijkerbroek.
In dit artikel zullen we de gangbare theorieën over de oorsprong van de pompon op sommige wintermutsen onthullen. Een doel dat, volgens een van de belangrijkste hypothesen, te maken heeft met de veiligheid van de gebruiker.
Waarvoor dient de pompon op de muts?
Er bestaan talrijke theorieën over de oorsprong en de werkelijke functie van de pompon op de muts. Een van de meest aanvaarde theorieën gaat terug tot de Vikingtijd, meer bepaald tussen de 8e en 11e eeuw. Feyr, de god van de regen, de opkomende zon en de vruchtbaarheid, werd afgebeeld op een beeldje dat in 1904 in Södermanland, Zweden, werd gevonden, met een pompon op zijn helm.
Sommige historici zijn van mening dat het gewoon een decoratief element was, terwijl anderen aangeven dat het diende om de helm gemakkelijker af te nemen.
Een andere theorie, die esthetisch meer verband houdt met de huidige pompon, heeft betrekking op de Monmouth-pet, die in de 16e eeuw in Engeland door soldaten en zeelieden werd gedragen.
De merkwaardige theorie over de pompon op de muts De pompon op de mutsen speelde ook een belangrijke rol in de Napoleontische tijd, met name op het uniform van de infanteriesoldaten. Deze versiering werd bovenop de muts van de soldaten geplaatst en de kleur gaf aan tot welke compagnie ze behoorden. Maar de merkwaardigste theorie van allemaal dateert uit de 19e eeuw en vindt zijn oorsprong in de Franse marine.
Volgens deze mogelijke reden kreeg een soldaat in 1858 een ernstig ongeluk op een schip dat aangemeerd lag in de arsenalen van Brest tijdens het bezoek van keizerin Eugénie. Door een golf stootte de militair zijn hoofd tegen het dak van het schip, iets wat heel vaak voorkwam bij zeelieden. De keizerin gaf de zeeman een zakdoek als verband, die volledig doordrenkt raakte met bloed.
Om deze fatale afloop te voorkomen, werd besloten om een rode kwast (de kleur, als eerbetoon aan het gebaar van de keizerin) aan te brengen om het hoofd van de zeelieden te beschermen en de klappen te dempen.
